Σε προηγούμενο άρθρο μου, είχα αναφερθεί στην πολύ καλή δουλειά που κάνει το τεχνικό δίδυμο του ΠΑΣ Λαμία, ο Μάκης Χάβος και ο Μπάμπης Μιχαηλίδης, με τον τίτλο στο άρθρο  "Το ταίρι ξέρει και παραξέρει", δείχνοντας από νωρίς τι μπορεί να κάνει στην ομάδα και τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει και να καταφέρει.
Αυτά μόλις ενάμιση μήνα μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας και αφότου κάθισαν στον κυανόλευκο πάγκο.

Πάμε όμως και σε κάτι διαφορετικό, το οποίο δεν έχει να κάνει με την αξιοσύνη του προπονητή  της Λαμίας, αλλά με το κόλλημα με τη Λαμία, με το DNA της Λαμίας.
Η Λαμία σαν ομάδα ιδρύθηκε 4 χρόνια πριν γεννηθώ και όταν στα παιδικά μου χρόνια την γνώρισα, είχε ήδη καταφέρει αρκετά πράγματα, ώστε να φτιάξει ένα όνομα στον ποδοσφαιρικό χάρτης της χώρας μας.
Είχε μονιμοποιηθεί στη Β' Εθνική Κατηγορία, είχε κάνει εκπληκτικές εμφανίσεις και αποκλεισμούς με μεγάλες ομάδες της Α' Εθνικής και όλοι έλεγαν για την έδρα της Λαμίας, πολύ καυτή τη χαρακτήριζαν.
Επίσης έλεγαν για την επιθετικότητα που είχε σαν ομάδα, πως δεν κλείνονταν και δεν έπαιζε με σκοπιμότητα.

Πολύ αργότερα, όταν διδάχτηκα ποδόσφαιρο σαν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, που κατάλαβα βρε αδερφέ τι θα πει τόπι, παρακολουθούσα ανελλιπώς την ομάδα της πόλης μου, είδα πως δεν αποκλίνουν καθόλου αυτά που άκουγα για το παρελθόν της και έβλεπα τη μπάλα που έπαιζε και τις επιτυχίες που έκανε, συνταράσσοντας το πανελλήνιο, με τα μάτια μου.
Το φουλ επίθεση, ταιριάζει γάντι πιστεύω στη Λαμία.
Άλλωστε όλοι οι αντίπαλοι προπονητές, έκαναν τα πάντα, δοκίμαζαν όλες τις άμυνες του κόσμου όταν έπαιζαν με τη Λαμία.
Και αυτό γιατί έπαιζε επιθετικά. Ε, αυτό ήταν, είναι και θα είναι η Λαμία.
Αυτό είναι το DNA της ομάδας, αυτό κολλάει με τον κόσμο της.

Αυτό το κατάλαβαν ελάχιστοι προπονητές που πέρασαν από τον πάγκο της.
Όσοι πήγαιναν για το αποτέλεσμα και κρατούσαν την ομάδα, είχαν πρόβλημα με τον κόσμο της Λαμίας.
Πολλοί δε, πετυχημένοι με τίτλους, έφυγαν νύχτα, γιατί δεν έδιναν στον κόσμο αυτό που ήθελε.
Και σκεφτείτε, έναν κόσμο διψασμένο και πεινασμένο για επιτυχίες και με τον καημό της Α' Εθνικής.

Κινούμενος μετέπειτα δημοσιογραφικά, μου έχει μείνει μια ατάκα του Δάσκαλου-προπονητή, Γιώργου Παπαμάλη, όταν κάποιος συνάδελφος μου του είχε πει πως παίζει αμυντικά χρησιμοποιώντας πολλά χαφ. Του απάντησε ο κος Παπαμάλης:
"Πες μου τα χαφ που έχεις να σου πω τι ομάδα είσαι. Τα πολλά χαφ κάνουν την ομάδα πιο επιθετική και όχι αμυντική, είναι νόμος του ποδοσφαίρου".
Και το πε ο Δάσκαλος, σε μια εποχή που τότε άρχιζε να διαφαίνεται το ποδόσφαιρο που βλέπουμε σήμερα,  το 1996!!

Ας δούμε λοιπόν το DNA της Λαμίας, όπου γαλουχήθηκε με δυνατά φουλ μπακ, βιρτουόζους εξτρέμ, φινετσάτα και ντελικάτα χαφ και φορ που σκότωναν τις αντίπαλες άμυνες.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω ονόματα, τους έχετε όλοι στις μνήμες σας.
Και πάνω απ' όλα, πολλά γκολ. Για να μιλήσω με τη γλώσσα του στοιχήματος, όβερ, 4-6 γκολ, 7+.

Μεθαύριο, έρχεται ως αντίπαλος ένας προπονητής που πρόσφερε στη Λαμία, την άνοδο και την καταξίωση στην Α' Εθνική (επιτρέψτε μου να λέω έτσι τη Super League), ο Μπάμπης Τεννές.
Το αντιστρέφω και λέω, πως και η Λαμία του πρόσφερε, ότι δεν το κατάφερε με καμία άλλη ομάδα. Να βγει δηλαδή από τη Β' Εθνική στην Α' και να παραμείνει την επόμενη χρονιά.
Στην πρώτη χρονιά του Μπάμπη Τεννέ στη Β' Εθνική, που έστησε μια ομάδα με πολύ μεγάλο μπάτζετ, ο κόσμος της Λαμίας αμφισβήτησε τον τρόπο που έπαιζε η ομάδα και ενώ ήταν πρώτη, οι μουρμούρες τελικά τον απομάκρυναν. Δεν ήθελε ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας να είναι η χαρά του άντερ.
Τσούκου-τσούκου, με μια στημένη φάση, να πάρω το αποτέλεσμα και στην τελική καλό είναι και το Χ. Έβγαζε δυσαρέσκεια αυτή η εικόνα.
Σε μια έντονη συζήτηση με φιλάθλους, μου είχαν πει πως εδώ όλο το σύμπαν κράζει τον Σάντος και τον Μουρίνιο για τα λεωφορεία που βάζουν και τις άμυνες που παίζουν, δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε κριτική στον προπονητή της ομάδας μας;

Στην επιστροφή του Τεννέ στη Λαμία, πραγματικά άλλαξε τον τρόπο σκέψης του, βρήκε και ομάδες αρκετά πιο αδύναμες δύο χρόνια μετά και κατάφερε να πάρει την άνοδο στη Μεγάλη Κατηγορία.
Το ίδιο ακριβώς έκανε και την πρώτη χρονιά σε αυτή, όμως οι δυο ομάδες που έπεφταν φαίνονταν ως αδύναμοι κρίκοι από την αρχή.
Φέτος, μου έδωσε την εντύπωση πως δεν ήθελε να παραμείνει στην ομάδα, υπήρξαν κάποιες αμφιταλαντεύσεις και τελικά έμεινε. Πιστεύω πως δεν ήθελε. Ήθελε να μείνει με την επιτυχία της ανόδου και της παραμονής.
Σε συνάρτηση με μια ερώτηση που του έκανα πέρυσι στη συνέντευξη τύπου μετά το νικηφόρο παιχνίδι με τα Γιάννενα, αν τελικά κολλάει ο Μπάμπης Τεννές με το DNA της Λαμίας, χαμογέλασε και μου απάντησε: "Για την ώρα φαίνεται ότι ταιριάζουμε".
Το καλοκαίρι έστησε μια ομάδα εντελώς διαφορετική από τις άλλες χρονιές, με πολλά χαφ, να έχει τον έλεγχο και την κυκλοφορία της μπάλας και να παίζει καλό ποδόσφαιρο.
Φαινομενικά, με το σύστημα-ταυτότητά του 4-2-3-1, μετατράπηκε σε 3-5-2 και 4-5-1 και δεν του βγήκε.
Τον πήραν από κάτω τα αποτελέσματα με Άρη και Παναθηναϊκό και έφυγε μέσα σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον γι αυτόν, μουδιασμένο. Του έφταιγαν μέχρι και οι Λαμιώτες δημοσιογράφοι...

Και εδώ εμφανίζεται ο Μάκης Χάβος.
Δουλευταράς, με γνώσεις, με όρεξη και με πέρασμα από ομάδες τύπου Λαμίας, όπως ο Παναιτωλικός και ο Αστέρας Τρίπολης. Φύση επιθετικές ομάδες, με πολλές τελικές και πανέμορφα τέρματα.
Θέλω να πιστεύω πως ο Χάβος ήξερε σε ποια ομάδα έρχονταν, την είχε διαβάσει τη Λαμία. Ε΄χε γνώση.
Και το 'δειξε. Πρώτο αγώνα, η ομάδα έχασε στο Περιστέρι από τον Ατρόμητο και έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο.
Στη συνέχεια, έκανε τη Λαμία όχι απλώς υπολογίσιμη δύναμη, αλλά μια ομάδα που βλέπει τον πήχη της να ανεβαίνει.
Κι αν την περασμένη σεζόν, δεν κινδύνεψε καθόλου και έκανε πράγματα Κύπελλο, το ίδιο και παραπάνω θα κάνει στην τωρινή αγωνιστική περίοδο.

Ο Χάβος, ακόμη και τον πιο δύσπιστο θα τον φέρει στο γήπεδο. Χρόνο θέλει.
Σε μια χρονιά που ακόμη και η διοργανώτρια δεν ξέρει πόσοι πέφτουν κι αν θα δοθούν μπαράζ, ο Χάβος σήκωσε τα μανίκια και λέει, η ομάδα θα σωθεί και θα παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο.
Ο Χάβος δεν ταιριάζει απλά με το DNA της Λαμίας, αλλά αποτελεί κομμάτι της εξίσωσης του κώδικά της.
Το γενετικό αποτύπωμα, η γενετική ταυτότητα της Λαμίας, έχει βρει το χρωματόσωμα που της έλειπε. Το γενετικό υλικό είναι συμπαγές πλέον.

Τέλος προχθές, μετά τη μεγάλη νίκη της Λαμίας επί του Ατρόμητου, στη συνέντευξη Τύπου, ο Χάβος είπε πως κοιτάζει κάτι το εξαιρετικό για την ενίσχυση της ομάδας, για να δυναμώσει ακόμη περισσότερο.
Όταν τον ρώτησα αν η ενίσχυση θα γίνει στην άμυνα ή στην επίθεση, μου απάντησε:
"Εγώ θα 'λεγα στο κέντρο" είπε χαριτολογώντας, και του λέω μα που θα χωρέσουν όλοι στο κέντρο και είπε με νόημα χαμογελώντας "θα χωρέσουν..."
Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως αμέσως το μυαλό μου πήγε στο Δάσκαλο Παπαμάλη που προανέφερα.

Την Τετάρτη λοιπόν, ο Χάβος με τον Τεννέ θα βρεθούν αντίπαλοι.
Πολλά έχουν γίνει μετά την αποχώρηση του Τεννέ, πολλά έχουν ειπωθεί και πολλά έχω ακούσει.
Επαγγελματίας προπονητής είναι και έρχεται σαν αντίπαλος.
Αυτός που κάποτε τον χειροκροτούσε το γήπεδο με ιεροτελεστία, μόλις ξεμύτηζε από την καταπακτή.
Όμως και ο Χάβος έχει κερδίσει εξίσου, πέρα από το σεβασμό και το χειροκρότημα.
Ασχέτως εάν εγώ θέλω να ακούσω το "Μάκης Χάβος, οε οε οε", γιατί έχει κάνει πράματα και θάματα ο τύπος!!
Πήρε μια ομάδα άτονη και άτολμη και την ανάστησε, ψυχολογικά, παικτικά, βαθμολογικά.
Τολμώ να πω ομάδα φόβητρο, ομάδα που... θυμίζει Λαμία.

Όπως και να χει, αυτό είναι το ποδόσφαιρο στις μέρες μας.
Και όπως μου είπε και ένας φίλος στον καφέ σήμερα το πρωί, καθώς του είπα τις σκέψεις μου για το άρθρο, "τον Τεννέ θα τον χειροκροτήσουμε, τον Χάβο όμως θα τον αποθεώσουμε".