Γράφει ο Δημήτρης Αμούντζιας
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι φίλαθλοι ή οπαδοί των ομάδων οι οποίοι έρχονται από την πηγή του παρελθόντος να μας θυμίσουν τον διαδραματιζόμενο ρόλο εκείνων των στοιχείων που κάνουν τη μια ομάδα να ξεχωρίζει από την άλλη μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Βασικά, έτσι ξεκίνησε το γεγονός ο κάθε σύλλογος να διαλέξει τον χρωματισμό και το είδος αυτού και να τον χρησιμοποιήσει.
Στην αρχή τυπικά, στη συνέχεια ουσιαστικά κι όχι μόνο. Με την πάροδο του χρόνου η φανέλα και το χρώμα αυτής θα γίνει ένα πολύτιμο σύμβολο για τον κάθε αγωνιζόμενο, τον κάθε φίλαθλο, τον κάθε παράγοντα.
Και – πάντα διαχρονικά – θα΄ρθει η εποχή κατά την οποία τόσο το χρώμα όσο και το «ύφασμα» θα αποτελέσουν ένα ανυπέρβλητο στοιχείο της εποχής, το οποίο θα μπορούσαν να παραλληλίσουν κάποιοι «φανατικοί» οπαδοί με τη «Σημαία της Πατρίδας τους».
Δεν είναι δα, ακόμη και σήμερα λίγοι εκείνοι οι οποίοι δίνουν τεράστιο κύρος στη λεγόμενη «φανέλα» και φυσικά στο χρώμα της.
Συχνά θα ακούσουμε, ιδιαίτερα από παλιούς φιλάθλους, ότι οι αθλητές την εποχή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου αγωνίζονταν για τη «φανέλα»!
Μάλιστα, ακόμη και στις μέρες μας, η κάθε ομάδα θα γίνει γνωστή από το χρώμα ή χρώματα των στολών που έχουν θεσπισθεί μέσα στις περασμένες δεκαετίες. ΄Ετσι λέγοντας «ερυθρόλευκοι», «κιτρινόμαυροι», «ασπρόμαυροι» κ.λ.π. γνωρίζουμε ποια ομάδα εννοούμε ή εννοεί εκείνος που το προφέρει.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή «αθλητικών περιορισμένων αξιών» αφού το καθετί έχει γίνει επαγγελματικό, έχει διαφημιστεί έχοντας πίσω έναν χορηγό, έχει λάβει μέρος στον διαγωνισμό του στοιχήματος, έχει συνυπάρξει σε αρκετά Μ.Μ.Ε. με φυσιολογικά ή υπερβολικά αφιερώματα σε πρόσωπα τα οποία συνδέονται με τις συγκεκριμένες ομάδες. ΄
Ολοι μας γνωρίζουμε ότι πριν την έναρξη κάθε πρωταθλήματος η οποιαδήποτε ομάδα είναι υποχρεωμένη να δηλώσει φανέλες διπλού χρωματισμού, προκειμένου μέσα στον στίβο κατά την ώρα της διεξαγωγής του αγώνα, να ξεχωρίζουν οι αθλητές των δυο διαγωνιζόμενων συγκροτημάτων.
Μέχρι εδώ όλα καλά! ΄
Ελα όμως που ο δεύτερος χρωματισμός, έτσι όπως τον δηλώνουν στις μέρες μας αρκετές ομάδες, δεν έχουν κανέναν συμβολισμό για πολλούς φιλάθλους! Δεν μπορείς, κυρία τάδε ομάδα, να έχεις χρώματα δηλωμένα κατά τη συγκρότηση του συλλόγου π.χ. «μαύρο και λευκό» κι εσύ να εμφανίζεσαι στο γήπεδο π.χ. με «πράσινη στολή».
Αυτό, είτε επιτρέπεται είτε όχι από τις εκάστοτε Ποδοσφαιρικές Αρχές, για λόγους και μόνο αθλητικής δεοντολογίας δε θα πρέπει να συμβαίνει.
Και για να είστε περισσότερο σαφείς, θα μιλήσουμε για την ομάδα μας τον Α.Σ. & Π.Α.Σ. «ΛΑΜΙΑ», γυρίζοντας πολύ-πολύ πίσω για να γνωρίσουν και οι σημερινοί νέοι φίλαθλοι τη διαχρονική ιστορία της.
Πριν το 1928, έτος «ορόσημο» για το λαμιώτικο ποδόσφαιρο, θα υπάρξουν ομάδες οι οποίες θα αποτελέσουν τους πρεσβευτές για την ανάπτυξη του τοπικού μας ποδοσφαίρου κι όχι μόνο. Συγκεκριμένα το 1927 θα ιδρυθούν οι «΄Ενωσις», «Παλλαμιακός» και «Ατρόμητος» Λαμίας.
Στις 11-1-1928 θα ιδρυθεί ο Π.Α.Ο.Λ. (Ποδοσφαιρικός Αθλητικός ΄Ομιλος της πόλης Λαμίας) «Ολυμπιακός» με χρώματα το «κόκκινο» και το «λευκό». Δυο μήνες περίπου αργότερα η «Ένωσις» με τον «Παλλαμιακό» θα συγχωνευθούν και θα δημιουργήσουν την «Παλλαμιακή ΄Ενωση» με χρώματα το «μαύρο» και το «κίτρινο».
Και τούτο γιατί η μεν «Ένωσις» είχε χρώμα της το «μαύρο», ο δε «Παλλαμιακός» το «κίτρινο». Μέσα στο χρόνο τα δύο νεοσύστατα σωματεία θα πρωτοστατήσουν στο φθιωτικό ποδόσφαιρο και θα γράψουν τη δική τους ιστορία, το καθένα χωριστά. Στις 30-5-1930 θα δημιουργηθεί ο «Παμφθιωτικός» Αθλητικός ΄Ομιλος.
Οι τρεις αυτές ομάδες θα αποτελέσουν τον πρόδρομο της δημιουργίας του Α.Σ. «Λαμία» αρκετά χρόνια αργότερα.
Το 1962 θα συγχωνευθούν οι «Ολυμπιακός» Λαμίας και «Παμφθιωτικός» δημιουργώντας τον Α.Ο. «Λαμιακό» που θα πάρει μέρος την περίοδο 1963-64 στη Β΄ Εθνική κατηγορία.
Τα χρώματα της νέας λαμιώτικης αυτής ομάδας θα είναι το «κόκκινο, το «άσπρο» και το «πράσινο» που θα προέλθουν από τους χρωματισμούς των συγχωνευθέντων σωματείων.
Στις 1-6-1964 ο «Λαμιακός» θα μετονομασθεί σε Α.Σ. «Λαμία» με χρώματα το «λευκό» και το «μπλε» (κι όχι το γαλάζιο), η δε «Παλλαμιακή ΄Ενωσις» σε Α.Σ. Θερμοπύλαι» με χρώματα κι εδώ το «λευκό» και το «μπλε».
Βέβαια, στις 10-10-1964 το δεύτερο σωματείο θα σταματήσει να υπάρχει αφού θα απορροφηθεί (συγχωνευθεί) από τον Α.Σ. «Λαμία».
Βέβαια, το χρώμα του Α.Σ. «Λαμία» δε θα έχει καμιά σχέση ούτε με τον χρωματισμό του «Λαμιακού» ούτε με τον αντίστοιχο της «Παλλαμιακής ΄Ενωσης».
Απλά, κάποιος την τότε εποχή, θα ρίξει την ιδέα περί των χρωμάτων της ελληνικής σημαίας κι έτσι θα επικρατήσει η γνώμη αυτή στην πλειοψηφία του πρώτου Δ.Σ.
Κάνοντας μια ανακεφαλαίωση περί των χρωμάτων των προδρόμων ομάδων του Α.Σ. & Π.ΑΣ. «Λαμία» θα καταλήξουμε ότι αυτά θα είναι το «κόκκινο», το «λευκό», το «πράσινο», το «κίτρινο» και το «μαύρο».
Θεωρώ δε (εντελώς προσωπική μου άποψη) ότι τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον ο χρωματισμός στον οποίο θα πρέπει να ταλαντευτεί η ομάδα μας θα είναι ο πιο πάνω και μόνο αυτός.
Γιατί αυτός αποτελεί τον «πρόγονο» του σημερινού ποδοσφαιρικού μας συγκροτήματος, το οποίο έμελλε να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα των διοικούντων την 1-6-1964 το καλοκαίρι του 2017 με την άνοδο στη SUPER-LEAQUE και με ιδιοκτήτη τον κ. Πανουργιά Παπαϊωάννου!